Novas criaturas

Sementes, cebolas, ovos, eirugas. Estas cousas son emocionantes, non? Cando plantei lámpadas de flores esta primavera, era un pouco escéptico. Como podían estas cebolas feo, pardo e voluminosas producir as fermosas flores na etiqueta do paquete?

Ben, cun pouco de tempo, algo de auga e un pouco de sol, o meu escepticismo converteuse en asombro para que os xermes verdes xurdisen primeiro do chan. Despois apareceron xemas. Despois diso, abríronse estas grandes flores rosas e brancas. Non hai publicidade falsa. ¡Que milagre!

Unha vez máis o espiritual reflíctese no físico. Miremos ao redor. Mirémonos ao espello. Como poderían estas persoas carnales, egoístas, vanidosas, codiciosas, idólatras (etc.) chegar a ser santas e perfectas como en 1 Pedro 1,15 e Mateo 5,48 previsto? Isto require moita imaxinación que, afortunadamente para nós, Deus posúe en abundancia.

Nós somos como as cebolas ou as sementes no chan. Parecían mortos. Non parecía haber vida nelas. Antes de facernos cristiáns, estabamos mortos nos nosos pecados. Non tivemos vida. E entón pasou algo marabilloso. Cando comezamos a crer en Xesús, convertéronse en novas criaturas. O mesmo poder que levantou a Cristo dos mortos tamén nos levantou dos mortos.

Dáronnos a nova vida como é en 2 Corintios 5,17 significa: "Se unha persoa pertence a Cristo, xa é unha 'nova creación'. Acabouse o que antes era; algo completamente novo (nova vida) comezou!" (Rev.GN-1997)

No meu artigo sobre a nosa identidade en Cristo, poño "escollido" ao pé da cruz. "Nova creación" está a subir ata o tronco vertical. Deus quere que sexamos parte da súa familia; xa que logo, nos transforma en criaturas novas a través do poder do Espírito Santo.

Do mesmo xeito que esas cebolas xa non se parecen ao que eu plantei antes, os crentes xa non nos parecemos á persoa que fomos. Somos novos. Xa non pensamos como antes, xa non nos comportamos e tratamos aos demais como antes. Outra diferenza moi importante: xa non pensamos en Cristo como pensabamos nel. O Rev. GN-1997 cita 2 Corintios 5,16 do seguinte xeito: "Por iso a partir de agora xa non vou xulgar a ninguén segundo os estándares [puramente] humanos [valores terrestres], nin sequera a Cristo, a quen xa xulguei [hoxe coñézoo moi diferente que antes]".

Deuse unha nova perspectiva sobre Xesús. Xa non o vemos desde unha perspectiva terrenal e incrédula. Non era só un gran profesor. Non era só unha boa persoa que vivía correctamente. Non se apresurou a lanzar unha arma no mundo.

El é o Señor e Salvador, o Fillo do Deus vivo. El é o que morreu por nós. El é quen deu a súa vida para facernos vivir a súa vida. Fíxonos novos.

por Tammy Tkach


pdfNovas criaturas