Da escuridade á luz

683 das tebras á luzO profeta Isaías informa que o pobo elixido de Israel será levado en catividade. O cativerio era máis que escuridade, era unha sensación de abandono na soidade e nun lugar estraño. Pero Isaías tamén prometeu en nome de Deus que o propio Deus viría e cambiaría o destino das persoas.

Nos días do Antigo Testamento, o pobo agardaba o Mesías. Crían que os libraría do desolador catividade das tebras.

Uns setecentos anos despois chegara o momento. O Emmanuel prometido por Isaías, "Deus connosco", naceu en Belén. Algúns xudeus esperaban que Xesús librase ao pobo das mans dos romanos, que ocuparon a terra prometida e a mantiñan baixo estritas mans.

Durante esa noite os pastores pastoreaban as súas ovellas no campo. Vixían o rabaño, protexéndoos dos animais salvaxes e protexéndoos dos ladróns. Eran homes que facían o seu traballo en plena escuridade mesmo de noite. A pesar do seu traballo responsable, os pastores eran considerados alleos á sociedade.

De súpeto, unha luz brillante brillou ao seu redor e un anxo anunciou aos pastores o nacemento do Salvador. O brillo da luz era tan forte que os pastores quedaron abraiados e asustados por un gran medo. O anxo consolouna coas palabras: «Non teñas medo! Mira, dígovos dunha gran alegría que lle vai a toda a xente; porque hoxe vos naceu o Salvador, que é o Señor Cristo, na cidade de David. E iso é un sinal: atoparás ao neno envolto en cueiros e deitado nun pesebre» (Lucas 2,10-12o).

O anxo mensaxeiro, e con el un gran grupo de anxos, louvaron a Deus e deronlle honra. Despois de marcharse, os pastores inmediatamente puxéronse en marcha. Atoparon o neno, María e Xosé, tal e como lles prometera o anxo. Cando o viron e experimentaron todo, contárono con entusiasmo a todos os seus coñecidos, e louvaron e louvaron a Deus por todo o que se lles dicía deste neno.

Esta historia tócame e son consciente de que, como os pastores, era unha persoa marxinada. Nacido pecador e moi contento de que nacese Xesús o Salvador. Non só isto, senón que a través da súa morte, da súa resurrección e da súa vida, permíteme participar na súa vida. Pasei con el dende a escuridade da morte ata a luz brillante da vida.

Tamén ti, querido lector, podes, unha vez experimentado isto, vivir con Xesús nunha luz brillante e louvalo e loalo. O bo é facelo cunha multitude de crentes e compartir a boa nova cos demais.

Toni Püntener